ANAKKU
Ya Tuhan..
Ku harus bagaimana..
Ku harus lepas..
Ku tahu ini salah..
Ku terlalu mementingkan dunia..
Akhirat tak ku pedulikan..
Ku terlalu mengejar harta..
Sampai anak tak ku hiraukan..
Hingga kini..
Dunia tak ku dapatkan..
Anak tak akrab denganku..
Akhirat pun semakin menjauh..
Anak ku abaikan demi harta..
Harta tak ku dapatkan..
Hanya membuat ku gelisah..
Semua tak ku dapatkan..
Akan kah selamanya kan seperti ini ?
Akan kah akhirat tak ku dapatkan ?
Mungkinkah bila nanti..
Anak ku tak mengenali ku ?
Anak ku hanya akan mengenaliku..
Sebagai ibu menyusuinya saja..
Bukan ibu kandungnya..
Karna ia hanya aku peluk pada saat menyusui..
Dan ia akan bermain-main bersama nenek nya..
Ia tak mendapatkan kasih sayang ku..
Karna ku sibuk dengan duniawi..